Blijven drinken… (1/2)
Ken je dat gevoel? Je neemt een aanloop en springt daarna van de hoge duikplank. Twee seconden later duik je helemaal onder in het water. Misschien heb je het afgelopen zomer wel gedaan. Ik wil graag vandaag en volgende week twee blogjes delen over dat duiken, duiken in het diepe. En waarom dat van waarde is voor onze bediening in de kerk als muzikant, zanger en aanbiddingsleider. Maar eigenlijk is het ook voor iedereen. Lees mee. Het wordt mooi 🙂
Het seizoen is weer begonnen. Iedereen start weer op en gaat lekker aan de slag. Zelf was ik hier in juni en juli al druk mee bezig. Ik zag al uit naar september. In die periode heb ik een aantal gave dingen mogen leren over aanbidding en wat aanbidding uitwerkt. Vorige week woensdag heb ik dit ook met alle muzikanten gedeeld en doe ik nu ook hier.
In de afgelopen weken heb ik best wat tijd doorgebracht in stilte. Gewoon even niks zeggen en luisteren naar wat God te zeggen had. Er kwamen soms gedachten bij me op en bepaalde beelden. Eentje was bijzonder en wil ik graag met je delen.
– Ik zag mezelf staan voor de troon van Jezus. Ik vroeg Jezus of Hij me ook iets wilde laten zien. Hij sloeg het gordijn achter Hem open en toen zag ik een dorre zandvlakte met daarop allemaal bomen in bloei. Hij zei me met Hem mee te lopen, en dat deed ik. We liepen naar de bomen toe en overal waar Jezus liep veranderde de zandvlakte in vers groen gras. En als Jezus verder liep veranderde dat groene verse gras in dood gras. –
Ik moest denken aan vorig seizoen. Er zijn best veel bomen gaan bloeien. Mensen die gegroeid zijn, uitstapten, meer durfden vertrouwen op elkaar en op God, teams die de momenten van aanbidding ook in de voorbereiding zochten en in de repetities veel tijd hebben besteed aan voorbede voor elkaar en de gemeente. Toch geloof ik ook dat er nog een heel avontuur voor ons ligt. God wil ons nog verder leiden, nog dieper. Ondanks dat er in ons leven veel bomen bloeien staan we nog vaak op dorre grond. Het is voor ons zaak dat we op dat groene gras gaan lopen, en dus dicht bij Jezus blijven.
Tegen mijn muzikanten zei ik: Willen we dieper duiken in datgene wat God voor ons heeft dan zullen we eerst goede de bron moeten aanboren.
Duiken in het diepe begint bij het aanboren van de Bron
Tijdens mijn reis naar Birmingham afgelopen juni had Nick J. Drake het over “Faith in the operating system”. Hij legde uit dat er een verschil is tussen de Interface en de Operating System. De Interface is een koppelstuk waarmee de computer en de gebruiker met elkaar communiceren. De Operating System is de hardware. Zonder dat kan de computer niet werken. Hij legde het verband met onze bediening in de kerk.
De Interface is het tactische: de setlisten, maken van flow, neerzetten van sterke teams, goed leiden, gear en het goed laten klinken van onze muziek. Maar de Operating System gaat veel dieper: het is onze wandel met Jezus. Als we alleen investeren in de Interface dan zullen we falen voor datgene waarvoor we geroepen zijn.
Jean Corbyn: Velen hebben gefocust op het fenomeen liturgie/aanbidding maar waarom ons niet richten op de verborgen realiteit, het mysterie van de liturgie/aanbidding. Er is verwarring tussen de liturgie en de liturgische viering. We kunnen zo focussen op de viering zelf, de vormen, onze expressie, het leven van de gemeente, teksten, muziek, het meedoen van de zaal. Het is ook nodig dat we daar aandacht aan geven, maar soms vergeten we wat of Wie we vieren, alsof het vanzelfsprekend is. De kanalen zijn gerepareerd maar hoe zit het met de fontein?
Als we alleen investeren in de Interface dan zullen we falen voor datgene waarvoor we geroepen zijn
De vraag is wat de realiteit van aanbidding is. Of anders gezegd… waar contacten we mee?
Psalm 16:11 U wijst mij de weg naar het leven. Overvloedige vreugde in uw nabijheid. Misschien wordt psalm 16 wel de psalm van dit seizoen. God is Degene die ons de weg wijst naar het leven, naar Jezus (het is een van de messiaanse psalmen). En als we in God zijn nabijheid zijn dan ervaren we daar “overvloedige vreugde”.
Het gaat dus om het “zijn” in de aanwezigheid van God. En dat is nou juist waar we ten diepste mee bezig zijn in onze bediening. Mensen bewust maken van het feit dat God aanwezig is en in die ontmoeting komen tot aanbidding. Maar dan is het belangrijk dat we zelf eerst op die plek zijn geweest.
Duiken in het diepe begint bij het aanboren van de Bron. We moeten dus terug naar de bron. En die bron is Jezus zelf. Het vervolg van onze reis brengt ons terug naar de ontmoeting met Hemzelf. En dat is ook precies wat aanbidding is: Een ontmoeting met Jezus.
Wat zou er gebeuren als we alles weg zouden halen wat we gebruiken en toevoegen aan onze aanbidding, wat blijft er dan over? Als we de arrangementen zouden laten voor wat het is, als we de instrumenten weg zouden halen, wat blijft er dan over? Als we alle techniek weg zouden gooien, als we het podium weg zouden halen, wat blijft er dan over? Als we de muren van de zaal weg zouden halen en zelfs alle mensen weg zouden denken… Als jij alleen ergens staat, wat blijft er van jouw aanbidding over?
In Johannes 4 lezen we over een ontmoeting tussen een Samaritaanse vrouw en Jezus. Zoek het eens op en lees het door. We zullen ons vast herkennen in die vrouw. “Maar ik ben een Samaritaanse (…) Joden gaan niet met Samaritanen om” We wijzen Jezus af omdat we ons zelf minderwaardig voelen. Of juist andersom dat we niet groot genoeg denken over Jezus “U heeft niet eens een emmer (…) U kunt toch niet meer dan Jacob, onze voorvader? Hoe zit dat met jou, met ons? Denken we ook te klein over waartoe Jezus in staat is? Geloven we nog dat Hij het onmogelijke kan doen? Dat Hij grote dingen wil doen in onze gemeente en in ons leven?
Het is in de eerste plaats Jezus die ons roept om iets voor Hem te betekenen “Geef mij wat te drinken”. Wat wil jij Jezus geven als je Hem ontmoet? En hoe zit het met onze dorst naar Jezus? Willen we wel van dat levende water drinken dat Jezus wil geven?
Als we alles weg zouden denken van wat we gebruiken en toevoegen aan onze aanbidding, wat blijft er dan over?
En dan legt Jezus in vers 16 de vinger op de zere plek. Hij vraagt haar om haar man te halen. Terwijl Hij weet dat zij al vijf mannen gehad heeft en de man waar ze nu bij is niet haar man is. Het bijzondere is dat Jezus haar niet veroordeeld en zegt dat ze gestenigd moet worden. Nee, Jezus legt alleen de vinger op de zere plek.
In de ontmoeting met Jezus komen we onszelf tegen. Jezus legt de vinger op de zere plek in ons leven. Ik geloof dat aanbidding daarom alles te maken heeft met jezelf afleggen. Maar meer nog, dat we juist in aanbidding tot volledige bloei komen. Het is door de Heilige Geest dat we één worden met Jezus en worden herstelt in het beeld van God.
Volgende week ga ik hier dieper op in. En lees je het vervolg op dit verhaal.
Heine