Discipelschap – Mijn verlangen

Discipelschap – Mijn verlangen

Een probleem van de kerk is dat we opgeleid en getraind zijn om de organisatie van de kerk te bouwen en te dienen en niet om discipelen te maken. Dat is wat het boek ‘Een cultuur van discipelschap’ van Mike Breen en het 3DM Team zegt. Terwijl als je mensen tot discipelen maakt krijg je altijd de kerk. Maar als het doel de kerk zelf is krijg je zelden discipelen. 

De kerk ontstaat door discipelschap. Het is het gevolg ervan en niet de oorzaak. Maar als we goed inzoomen op de kerk van nu dan zien we dat we vaak helemaal niet gericht zijn op discipelschap of geen tools of leervormen in onze handen hebben om dat vorm te geven en tot bloei te laten komen. De grootste focus zit vaak op de zondag zelf. Natuurlijk is dat een moment dat de meeste mensen nog in de kerk komen maar we zien ook dat een grote groep afhaakt door een te ver van hun afstaande programma. Een gevaar aan de andere kant is dat er een te flitsend en aantrekkelijk programma moet worden neergezet met veel afwisseling, bedoeld of onbedoeld om mensen te vermaken en in de kerk te houden. Maar dat leidt weer tot consumentisme. Terwijl er juist geïnvesteerd moet worden in het opzetten van werk- en leervormen die mensen helpt te groeien in discipelschap. Dat is waar Jezus ons ten minste toe oproep: discipelen maken.

Het probleem van de kerk is dat we opgeleid en getraind zijn om de organisatie van de kerk te bouwen en te dienen en niet om discipelen te maken

Mike Green in het boek ‘Een cultuur van discipelschap’

Jezus roept ons op: maak alle volken tot mijn discipelen. Als je weet hoe je dat moet doen dan zul je ook mensen bereiken die Jezus nog niet kennen. Relaties bouwen, leven delen, in gesprek komen en laten zien hoe rijk het leven met Jezus is. Dat is wat discpelen doen en het is de toekomst van de kerk. De mens van nu schreeuwt om verbinding, om echtheid in plaats van hippe kerkdiensten. Het begint allemaal met discipelen maken.

Jezus aan het werk

Maar hoe deed Jezus dat? Om te beginnen is het goed te weten dat Jezus mensen uitnodigde om Hem te volgen en binnen die relatie daagde Hij mensen uit om te doen wat Hij ook deed. Dat is een goed uitgangspunt voor een goede discipelschapscultuur: een goede balans vinden tussen uitnodiging en uitdaging. Om aan de ene kant genadig te zijn in het met elkaar optrekken en aan de andere kant uitdagen om te veranderen. Of zoals het eerder genoemde boek het zegt: Een goede discipel nodigt mensen uit in een verbondsrelatie met hem of haar en daagt hen op zeer directe en genadige manieren uit om vanuit hun ware identiteit te leven. 

Het is prachtig om te lezen maar ik ben me er van bewust dat het ook een hele uitdaging is. En ook dat het niet allemaal zo makkelijk is als dat ik het hier opschrijf. G. K. Chesterton zei ooit: Als iets de moeite waard is om te doen, dan is het de moeite waard om er in te falen. Als je het niet probeert dan gebeurd er ook nooit wat. Discipelen maken gaat nooit per ongeluk maar gebeurd doelbewust. Zoals Jezus ook deed! Een gemeenschap bouwen naar het model van Jezus met bekwame leiders, een gemeenschap die open is en open staat voor anderen en er voor de ander wil zijn. 

Een goede discipel nodigt mensen uit in een verbondsrelatie met hem of haar en daagt hen op zeer directe en genadige manieren uit om vanuit hun ware identiteit te leven

Mike Green in het boek ‘Een cultuur van discipelschap’

Hoe leren wij?

Groeien in het worden van een leerling van Jezus komt je niet aanwaaien. Dat is een proces van een leven lang leren. Er zijn wel drie aspecten die ons helpen daarin te groeien. Het eerste is om te leren door instructie, het tweede door praktisch te leren en het derde is door natuurlijk leren. 

Het eerste gaat over het horen van informatie, de theorie. Zoals we op school instructies krijgen hoe iets moet. Maar met alleen de instructie of de informatie kom je er niet. Chirurgen zitten ook niet alleen maar op de universiteit maar lopen ook mee met andere artsen en krijgen de mogelijkheid om in veilige omgevingen zelf te oefenen. Als we dus willen leren hoe iets moet dan zullen we mee moeten lopen met iemand die het al goed kan en daarvan leren. Dat is het tweede aspect. Dat vraagt van die ander dus om te investeren in degene die het nog moet leren. Het derde aspect is het natuurlijk leren. Daarbij denk ik nu aan mijn jongste zoon Hanne. Hij begint nu met brabbelen. Hij leert om geluiden te maken met zijn stem en de eerste woordjes gaan straks komen. Uiteindelijk leert hij na verloop van tijd om te praten. Woordjes, korte zinnen en uiteindelijk zal hij gesprekken met ons kunnen voeren net zoals zijn broers dat hebben geleerd. Op een gegeven moment is het er gewoon. Daarin is het belangrijkste dat Hanne bij ons is en van ons leert en ziet hoe wij het doen. Hij moet toegang hebben tot onze cultuur zodat hij gevormd kan worden in het spreken. 

Zo is het ook met discipelschap. Geef een leerling toegang tot het leven van iemand die al wat langer een leerling is van Jezus. En laat hem of haar meekijken en meelopen in hoe die ander het leven met Jezus handen en voeten geeft. Sociologen en onderwijskundigen zijn het erover eens dat we het beste leren als er een wisselwerking is tussen deze drie verschillende leermethoden. 

Heel vaak denken we dat als we heel veel informatie vertellen over iets dat de mensen het dan wel pakken. In heel veel kerken gaat het ook zo. De preek is heel erg belangrijk. En heel vaak is dat ook echt goed op orde. En dan? Als een preek goed was en mensen onder de indruk zijn van de boodschap wil het nog niet zeggen dat iedereen vervolgens er mee aan de slag gaat. Kennis alleen is niet genoeg om te veranderen. Je hebt tools nodig en andere mensen om je heen om er mee aan de gang te gaan en uiteindelijk er iets mee te doen.

Kennis alleen is niet genoeg om te veranderen

Het was niet Jezus’ verlangen dat we alleen zijn woorden zouden horen maar dat we er ook iets mee gaan doen en veranderen naar zijn beeld. Dat is ook wat we Jezus zien doen. Hij onderwees de mensen, gaf ze informatie., Maar Hij deed ook voor waarover Hij onderwijs gaf en nam anderen mee in die cultuur. 

Leermeesters

Dat is iets wat heel normaal was in die tijd. Elke Rabbi had zijn eigen leerlingen. En deze leerlingen keken heel goed naar hun leermeester. Ze deden alles wat de Rabbi ook deed tot in het uiterste. Hoe zij hun brood smeerden, zo deden zij het ook. Zoals zij gebed vorm gaven, zo deden zij het ook. Zoals zij met hun kinderen omgingen, zo deden zij het ook. If you want to have the life of Jesus, you need to follow the lifestyle of Jesus. 

Het moet voor ons daarom ook niet verassend zijn dat we de discipelen hetzelfde zien doen als Jezus. Zij waren namelijk ondergedompeld in het leven met Jezus. 

Mijn droom

Dat is waar ik van droom. Om binnen een gemeenschap te bouwen aan een cultuur van discipelschap. Om aan te sluiten bij wat er op dat moment is in de kerk en vanuit daar te kijken hoe we verschillende leervormen kunnen opzetten die ons helpen te groeien in discipelschap. Kleine groepen opzetten waarbij iemand die al iets langer met Jezus leeft anderen helpt om daarin te groeien. Momenten te creëren op gezette tijden om elkaar daar op te bevragen en op informele momenten het leven te delen. Generaties met elkaar verbinden, het opzetten van mentorschapstrajecten. Dat de mensen die hier mee starten zelf zo enthousiast hiervan worden dat ze anderen daarin willen meenemen en dat de kerk uiteindelijk vol wordt van leerlingen van Jezus die hun leven willen delen met anderen om de liefde van Jezus te laten zien en anderen helpen daarin te groeien.

Ik wil daarin graag voorgaan en roep je dan ook op: volg mij in hoe ik Jezus volg. En ik weet heel goed dat ik ook nog heel veel moet leren maar ik heb ook gezien en ervaren dat God me de afgelopen jaren heeft gevormd en dat er genoeg is om uit te delen.

Gewoon delen hoe verschillende facetten van het volgen van Jezus een plek hebben in mijn leven. En daar de successen en het falen te delen. De ander toegang geven tot mijn leven om te leren en het zichzelf eigen te maken op een manier die bij hem of haar past. Om later, wanneer hij of zij daar klaar voor is, het weer uit te delen aan anderen. Ja dat is een proces wat lang kan duren maar het is het allemaal waard. Bij Jezus was het na een maand ook niet klaar. Hij trok ook lang met een groep mensen op. Maar wanneer we mensen binnen de kerk hier enthousiast voor kunnen maken en dit model op kunnen zetten dan kun je heel veel mensen helpen om echt een leerling van Jezus te worden. Daar geloof ik heilig in en wil ik mij volledig voor inzetten. 

4 Replies to “Discipelschap – Mijn verlangen”

  1. Amen.
    Een leefstijl die het verschil maakt in deze wereld. Een cultuur die vanuit de Bijbel komt. Daar wil ik ook in mee bouwen.

    1. Hey Sjouke! Dank! Wat mooi dat je het hebt gelezen. Dank voor je woorden. Groeten van Heine aan de herbergier

Geef een reactie