Psalm 63 – De essentie

David heeft net een groep Filistijnen verslagen in de stad Keïla. Saul heeft het plan om David in die stad te doden. David besluit de stad te verlaten en begint rond te zwerven. Wanneer Saul hoort waar David zich schuil houdt gaat hij achter hem aan. En dan schrijft David deze psalm. 

Zoeken van God

Het begint met een statement: God, U bent mijn God. Het getuigt van een vertrouwelijke omgang met God. Het is een uitroep van aanbidding en tegelijk een smeken richting God. In de eerste strofe komt vier keer ‘U’ voor. David verlangt echt naar God. Alles in hem wil dicht bij God zijn. Zijn ziel smacht en zijn lichaam hunkert naar God. Soms hebben we het nodig dat het dorstig wordt in ons leven om de essentie te zien. Het laat ons zien wat er werkelijk toe doet. En dat we onze dorst verwoorden in een verlangen naar God. Dat is waar Hij ook naar verlangt. En willen we een sterk verbonden leven leiden met God dan zullen we dat verlangen moeten blijven uitspreken. Onophoudelijk verlangen is het fundament voor een leven van onophoudelijk bidden. 

Onophoudelijk verlangen is het fundament voor een leven van onophoudelijk bidden

Overgave aan God

In vers 3 herinnert David zich hoe God zich heeft laten zien in het verleden. Hij ziet de essentie vanuit zijn dorst en concludeert dat Gods liefde meer is dan het leven. En in de situatie van een vluchtende David ziet hij ook dat de liefde van God sterker is dan de dood. Met als gevolg dat David niet stil kan blijven maar God gaat aanbidden. In vers 4 en 5 lezen we dat hij met handen geheven staat, een biddende houding van de Joden. Aanbidding is een daad waar je lichaam in mee doet. David’s handen, lippen en mond met als gevolg dat zijn ziel wordt verzadigd met zijn overvloed. Dat is de voldoening die David ervaart in dit leven als hij in Gods nabijheid is. Ken je die ervaring? Dat je eens de tijd neemt om na te denken over wat de essentie van dit bestaat is? Of dat je eens mediteert of op je laat inwerken dat Gods liefde meer is dan wat dan ook maar in jouw leven? Durf je mond en lippen je dankbaarheid te laten tonen in aanbidding naar God. En hef, net als David, je handen op naar de hemel.

Vastkleven – eenwording met God

De psalm is zeer persoonlijk. Drie keer heeft David het over zijn ziel. In vers 7 tot en met 9 komt hij tot bezinning. Het is tijdens een van de nachtwakes dat David op bed ligt en denkt aan God, zijn naam zachtjes prevelt. Hij fluistert de naam van God, zo zachtjes dat je het bijna niet kan horen. Ik juich in de schaduw van uw vleugels. Een metafoor van de Tempel maar ook om Gods nabijheid uit te drukken. En dan zo intiem: Ik ben aan U gehecht met heel mijn ziel, uw rechterhand houdt mij vast. Gehecht kan je ook vertalen met ‘kleven’. Het is de kern van ons geestelijk leven: aan God vast blijven kleven. Ik aan God en God aan mij, met heel onze ziel. Heb je daar wel eens over nagedacht? Dat er een moment kan zijn dat jij en God helemaal in elkaar op gaan?

De kern van ons geestelijk leven is te blijven vastkleven aan God

Overwinnen van het weerstand bieden tegen God

En dan komt eigenlijk een raar einde. Het is misschien wel een stuk wat we liever niet lezen. In de liturgie wordt juist dit gedeelte ook wel overgeslagen en stoppen we het liefst bij vers 9. Maar het is belangrijk dat we alles benoemen. Dat doet David ook. Hij gooit alles op tafel. Laat verzinken in de diepten der aarde wie mij naar het leven staan, laat hen ten prooi vallen aan de jakhalzen, lever hen uit aan het zwaard. De diepten der aarde is de verblijfplaats van de doden. En als je ten prooi valt aan de jakhalzen wil eigenlijk zeggen dat er geen graf voor je is, dat je lichaam niet wordt begraven. 

In eerste instantie denken we natuurlijk aan mensen die niet met God leven. Maar herken jij jezelf ook in die mensen? Dat we zo vaak keuzes maken die ons bij God vandaan houden? Ik herken dat in mijn leven. Dat ik weerstand moet bieden tegen impulsen van buitenaf die mij niet dichter bij God brengen. Een onophoudelijk verlangen naar God kan meer ruimte krijgen als ik ook leer weerstand te bieden tegen verkeerde impulsen van buitenaf of zelfs van binnen in mij. Die slechte of verkeerde verlangens die van nature in mij zitten. De keus is aan mij en aan jou om daar wel of niet iets mee te doen en ons geestelijk kompas meer te richten op God of juist er meer vandaan. 

Slot

Het einde van deze psalm laat ons het beeld zien van een gemeenschap die zijn vertrouwen wil stellen in de Koning. Vanuit Christelijk oogpunt is die Koning Jezus Christus zelf. Alle weerstand legt het tegen Hem af. hij overwint elke aanval van buiten en heeft alles overwonnen. Hij nodigt jou uit om in die gemeenschap te delen van overwinning door je vertrouwen te stellen op Hem. Stap je in? Dan mag je jezelf gelukkig prijzen.

Psalm 63 is daarmee een van mijn lievelingspsalmen. Het roept mij op tot een zoeken van God, mij over te geven aan God, een te worden met God en het overwinnen van weerstand bieden tegen God. Als we ons leven daar naar inrichten zal Hij onze dorst lessen en ons laten delen in Jezus die de ware essentie is van dit leven. Om straks in het leven na dit leven als ultieme verzadiging samen met Hem te regeren in eeuwigheid.